Cüceloğlu“Var Mısın?” kitabının ön sözünde,“Başarının sonuçta değil, süreçte yaşandığını anlayıncaya kadar uzun süre acı çektim.” yazmış. Platon’un “Sokrates’in Savunması” adlı kitabında yazdığına göre de Sokrates, saz çalmayı öğrenmek için gerekli vakti olmamasına rağmen idam ettirilmeden önce saz öğrenmeye başlamış. Yaptığı bu son davranışı delilik miydi, yoksa Cüceloğlu’nun da dediği gibi sonuca değil, sürece mi odaklanmıştı? Bana göre, bu düşüncelerden doğan cümleleri kurmak kolay. Daha da kötüsü, basit ve abartılmış. Hayat, akışta zevk aldığımız sürece bizi mutlu etmeyi sevebilir. Galiba ben de benzer bir cümle kurdum. Şimdi anlıyorum, okumasının basitlik sebebinin bilgelik olduğunu. Benimki fark edilir kopya çekmek olsa da Sokrates’i de Cüceloğlu’nu da bir yerde anlayabiliyorum.
Hayat akıştayken sürekli güzel olsaydı zaten bunu konuşmazdık. En azından kendi adıma bu şekildedir. Güzel zamanlar geçtikten sonra fark ettiğim çokça hoş anım var. Akışta olsaydım anıya dönüşmezdi belki de kim bilir? Zihnimiz; geçmiş, gelecek ve şimdi arasında dolaşırken bedenimize tepki göstererek psikolojik rahatsızlık oluşturma durumu garipsenmemelidir. Beden ve zihin iç içedir, kelimenin tam anlamıyla iç içe. “Var mısın?” demiş Cüceloğlu. Öyleyse ben devam edebilirim. Varım. Anda olmaya, anda yaşamaya ve acı anında bile anı hissetmeye... Anda kalabilseydim ne geçmişin pişmanlığı ne geleceğin kaygısı olurdu üzerimde. Tam şu anda ikisi de yok.
Henüz yorum yok. İlk yorumu yapmak ister misin?