Bir Dostluk Öyküsü

Günlerden bir gün dağların çiçeklerinde Esra isminde minik kız çocuğu yaşarmış. Dağların derinliklerinde ise tutsak insanlar varmış. Özgürlük isteyen, konuşan, hakkını savunan tüm insanları toplayıp o dağların içerisine saklamışlar ki kimse aydınlanmasın ve köleler varlıklarına devam edebilsinler diye. Minik Esra tıpkı tutsaklar gibi özgürlük ve adalet isteyen kişilerdenmiş fakat konuşmadığı için kimse onun aydınlığını fark edememiş dolayısıyla serbest bir köle adayı olarak hayatını sürdürüyormuş. 

Her sabah eline bir tuval alıp dağlara çıkar ardından da çiçekleri çizermiş. Bir gün dağların çiçeklerinde yürürken Kardelen çiçeğine denk gelmiş. Kardelen çiçeğinin henüz konuşabileceğini bile bilmiyormuş. Esra’nın geldiğini gören Kardelen çiçeği ‘hey hey, beni de çizecek misin’ diye sormuş. Konuşmasının şaşkınlığıyla bakan Esra ‘sen de ne arıyorsun burada’ diyivermiş. 

‘Eh, sevgilim olan hercaiyi bekliyordum, tam bir asırdır. Fakat gelmedi dolayısıyla yalnızlığımla beraber öylece durup gülüyorum’ 

‘Niçin gülüyorsun, yalnızlık çok kötü bir şey’ 

‘Aşağıdaki tutsaklardan olmaktansa yalnız bir dağ çiçeği olmayı tercih ederim,’ ‘Aşagıda tutsaklar mı var, neden oradalar, ne yapıyorlar’ 

Kardelen çiçeği tutsakların neden orada olduğunu ve nasıl kurtulacağına dair bir plan yapıvermiş. Minik Esra da tüm planları tuvaline çizmiş. Çabucak tutsakların kurtulmasını sağlamışlar, ardından tutsaklara nasıl gideceklerini de anlatmışlar. Böylece Esra, hızlı bir şekilde yol gösteren kişi ünvanına sahip olmuş. Esra isminin anlamı da ‘çabucak yol gösteren, kurtarıcı’ demektir. 

Minik Esra, Kardelen’i hiç unutmamış ve sonsuza kadar dost kalmışlar. İnsanları kurtarmaya çalışan iki dost zamanla anlamışlar ki bu hayatta hercailer çok olsa bile ne kardelenler ne de esralar tükenmezdir